Darius II over het Genesis is een van die shooters die gewoon aanvoelt als een arcade -kast - op de best mogelijke manier. Je begint in dit slanke zilveren ruimteschip, weeft door asteroïdenvelden terwijl deze rare, robotachtige visvijanden vanuit alle hoeken naar je toe komen. Ja, vis. Het is bizar, maar op de een of andere manier werkt het.

Het eerste niveau gooit je recht in de chaos-het verbinden van kogelpatronen, het pakken van power-ups die daadwerkelijk veranderen hoe je foto's zich gedragen (de laser-upgrade is mijn go-to), en dan bam-je raakt de eerste baas. En deze dingen zijn enorm en nemen de helft van het scherm in beslag met hun mechanische vinnen en gloeiende zwakke punten. De muziek is allemaal synthy en gespannen, en als je niet voorzichtig bent, zul je snel door je leven branden.

Het is moeilijker dan de eerste Darius, maar de vertakkende paden geven het een herhalingswaarde. Neem je de onderwaterroute met de griezelige neon koralen, of de asteroïde riem waar alles je probeert te rammen? Hoe dan ook, het is pure shooter -gelukzaligheid uit de jaren 90. Verwacht gewoon niet dat je het verslaan bij je eerste poging.