Coron Land is een van die rare, charmante SNES -spellen die nooit buiten Japan zijn gekomen - wat jammer is, omdat het deze vreemde mix van actie en avontuur heeft die gewoon bij je blijft. Je speelt als Hyou en Kiyu, twee kinderen die proberen een gestolen sneeuwgodinstandbeeld terug te brengen naar hun bevroren dorp. Het eeuwige winter ding klinkt dramatisch, maar het spel houdt het licht met heldere, bijna pastelkleurige niveaus en deze kleine pinguïnvijanden die je waggelt alsof ze het niet eens proberen.

In eerste instantie voelt het als een basisplatformer, maar dan realiseer je je dat je tussen de twee personages meteen kunt schakelen - je is sneller, Kiyu's sterker en uitzoeken wanneer je moet ruilen, het half is. De sneeuwbalgooiende monteur is onhandig op die klassieke manier van vroege jaren 90, maar als je eenmaal de timing naar beneden hebt, is het vreemd bevredigend. Ook de muziek? Verrassend pakkend voor een spel over het beëindigen van de winter.

Het is geen verborgen meesterwerk, maar als je van obscure SNES -dingen houdt, heeft dit genoeg persoonlijkheid om het een playthrough waard te maken.