Comix Zone is een van die Genesis -spellen die er nog steeds decennia later uitziet - zoals iemand de pagina's rechtstreeks uit een grungy strip uit de jaren 90 scheurde en ze speelbaar maakte. Je bent schetsen, deze kunstenaar die in zijn eigen schetsboek wordt getrokken, en plotseling slaat je mutanten en ontwijkt je spikes terwijl de panelen om je heen verschuiven. Het hele ding voelt alsof je een probleem doorbrengt waar elke pagina je wil vermoorden.

Wat me echt bijhoudt, is hoe het spel beweegt . Je springt tussen de panelen halverwege de combinatie, scheur door spraakbellen om te genezen en scheurde delen van de omgeving zelfs op om naar vijanden te gooien. Het is brutaal, maar op die bevredigende manier waar elke stoot gewicht heeft. Verwacht niet dat het je gemakkelijk zal vinden - sommige van die latere niveaus voelen alsof de kunstenaar extra vijanden in de marges heeft gekrabbeld om met je te rotzooien.

Als je ergens een Genesis hebt dat stof verzamelt, is deze de moeite waard om de cartridge weg te blazen. Comix Zone is het soort spel waardoor je zou willen dat meer studio's vandaag dergelijke risico's hebben genomen.