Castle of Deceit is een van die NES -spellen die in theorie cool klinkt - je bent een tovenaar die gevangen zit in een vervloekt kasteel - maar man, test het je geduld. Je krijgt één spreuk om mee te werken, en de niveaus slepen voor altijd door met goedkope vijandelijke plaatsingen en ongemakkelijke sprongen. Ik herinner me dat ik dacht: "Oké, misschien moet ik er gewoon aan wennen", maar nee - het blijft de hele weg brutaal.

Critici scheurden het vroeger uit elkaar, en eerlijk gezegd? Ze waren niet verkeerd. Het idee had potentieel, maar de uitvoering voelt alsof het is ontworpen om je meer te straffen dan je uit te dagen. Als je van masochistische retro -platformers houdt, geef het misschien een kans, maar zeg niet dat ik je niet heb gewaarschuwd.