Oké, dus Casper op SNES is veel leuker dan een erkend spel over een vriendelijke geest heeft het recht om te zijn. Je drijft rond deze humeurige, kaarslicht herenhuizen, wordt onzichtbaar om langs vijanden te sluipen of bezitten objecten om puzzels op te lossen - zoals het ene seconde je bent een onschadelijke spreek, de volgende keer dat je een pak pantser achtervolgt om door muren te slaan. De bedieningselementen duren een minuut om te klikken (waarom heeft een geest een springknop ?), Maar als ze dat eenmaal doen, is het vreemd bevredigend.

De muziek nagelt die enigszins griezelige maar nog steeds cartoonachtige sfeer, en sommige niveaus worden eigenlijk gespannen - zoals wanneer je drijvende boeken ontwijkt of deze ene kroonluchter baas overtreft die op je komt als een sloopbal. Nostalgie opzij, het houdt stand als een solide platformer met een aantal slimme wendingen. Verwacht gewoon niet dat het eng is, tenzij je meetelt hoe moeilijk dat laatste carnavalniveau is.