Ooit het Romeinse rijk willen runnen, maar zonder dat het hele deel "wordt neergestoken in het senaat" -gedeelte? Caesar No Yabou II op Genesis laat je precies dat doen - minus het bloedvergieten (meestal). Je begint met een enkele stad en een droom, jongleer met belastingen, voedseltekorten en af en toe een barbaarse horde kloppen op je poorten.

Eerste keer dat ik speelde, heb ik Rome per ongeluk in ongeveer 10 minuten failliet gedaan door tempels overgebouwen. Het blijkt dat het houden van mensen iets belangrijker is dan marmerbeelden. De strategie loopt diep - je zult troepenbewegingen, handelsovereenkomsten en willekeurige rampen in evenwicht brengen terwijl je probeert niet te worden geanalode door rivaliserende facties. En ja, de graphics zijn old-school, maar er is iets bevredigend aan het kijken naar je kleine pixel legioenen marcheren over de kaart.

Als je van een slow-wurn strategie houdt waar elke beslissing er echt toe doet, heeft deze die klassieke Koei-charme. Vertrouw Brutus misschien niet met je koffie, laat staan je rijk.