Blaster Master Boy is een van die gameboyklassiekers die op de een of andere manier beide kanten van de actie spijkert - de helft van de tijd dat je rond rolt in deze kleine tankstraalmutanten, de andere helft springt je te voet uit om in krappe plekken te persen. De bedieningselementen duren een minuut om eraan te wennen (waarom voelt springen zo zwevend aan?), Maar als je eenmaal het ritme naar beneden hebt, is het vreemd bevredigend.

Wat ik leuk vind, is hoe de niveaus op zichzelf lussen - je zult door een gang schieten, een doodlopende weg raken en je dan realiseren dat je die ene put moest laten vallen die je eerder passeerde. En de muziek? Pure 8-bit adrenaline. Raak gewoon niet te bevestigd aan uw tank - het verliezen betekent dat het als een idioot klautert totdat u een reparatiestation vindt.

Het is moeilijk als nagels op plekken, maar dat "nog een try" voelt zich hard in gang. Stop met het lava -niveau nog steeds.