Het beste van de beste is een van die vroege SNES -vechtgames die nu een beetje ruw aan de randen aanvoelen, maar man, heb ik er uren aan verspild als kind. Je kiest uit acht jagers - elk met hun eigen raar overdreven vechtstijl - en jammeert dan gewoon op elkaar in deze kleine, platte arena's. Geen chique combo's hier, alleen basisstoten, trappen en af en toe een superbeweging als je de lastige knopcombinaties kunt halen.

De grafische afbeeldingen zijn blocky, de bedieningselementen zijn stijf en de AI -cheats als een gek op hogere moeilijkheden. Maar er is iets vreemds charmant over hoe eenvoudig het is. Je zult zijn van de eenvoud zijn of vervelen je vervelen na twee wedstrijden. Ik schiet het nog steeds af voor nostalgie, zelfs als het niet zo goed is verouderd als, zeg, Street Fighter II. Het is een tijdcapsule van vechtspellen uit de vroege jaren 90.