Battletoads: Battlemaniacs op SNES is eigenlijk wat er gebeurt toen Rare de originele Battletoads chaos nam en het tot 11 heeft gedraaid. Je begint met het kijken naar een VR -demo in Tibet - tot verrassing, een monster ontvoert Zitz en sommige CEO's dochter, ze naar de game -wereld te slepen. Klassieke opstelling, toch? Nu moeten uitslag en puistjes achter hen aan duiken.

Het heeft diezelfde rare mix van beat-em-up actie (zoals Double Dragon, maar met meer cartoongeweld) en willekeurige gameplay-verschuivingen-het ene moment dat je robots hebt, de volgende minuut racen je tunnels of rijdt gigantische slangen. Er zijn zelfs bonusfasen waar je extra levens kunt pakken als je snel genoeg bent.

Co-op is echter waar het echt schijnt. Jij en een buddy kunnen samenwerken, maar pas op-in één modus kun je per ongeluk elkaar rondslaan, wat hilarisch of vriendschap is, afhankelijk van met wie je speelt. De andere modus houdt de dingen civiel, maar waar is het plezier daarin?

Het is belachelijk, overdreven en precies wat je zou verwachten van een vervolg op Battletoads.