Batman op NES is een van die gelicentieerde games die daadwerkelijk standhoudt - intenser dan je zou verwachten. Meteen van de vleermuis (bedoelde woordspeling), springt u tussen neon-verlichte daken, slaat u schurken in kuilen en slingert u uit je worstelende haak alsof het 1989 helemaal opnieuw is. De niveaus leunen hard in sci-fi met moordende robots en jetpack goons, die vreemd cool aanvoelt naast de Gothic Gotham-sfeer.

Sterven is echter brutaal-Batman valt gewoon uiteen in vleermuisvormige as. Geen tweede kansen, geen dramatische val. Gewoon poef, weg. En de muziek? Absoluut vuur. Dat titelschermthema leeft huurvrij in mijn hoofd. Tegen de tijd dat je de kathedraalopstelling met Joker bereikt, ben je een ninja met de Batarang of start je voor de 20e keer opnieuw. Nee tussenin.

Het is moeilijk als nagels, maar het uittrekken van een vlekkeloze run voelt alsof je de cape zelf draagt.