Man, Bare Knuckle (of straten van woede , afhankelijk van waar je bent opgegroeid) is puur Genesis-tijdperk beat ze goud. Je kiest uit drie ex-cops-Axel, Blaze of Adam-en begin gewoon je een weg te banen door golven van goons in deze grimmige, neon-verlichte stad. Alleen al het eerste niveau gooit flessen, messen en pijpbekleding naar je toe, terwijl die iconische Yuzo Koshiro-soundtrackpompen op de achtergrond.

Wat ik leuk vind, is hoe zwaar de hits voelen - als je een goede combinatie liet of suplex is wat punk in een prullenbak, voldoet het gewoon. En de bazen? Grote, schermvullende kerels die je daadwerkelijk laten denken in plaats van alleen knop-stopping. De game heeft deze perfecte balans tussen eenvoud en diepte - het gemakkelijk om op te pakken, maar je zult snel leren wanneer je moet ontwijken, wanneer je je back -up van je politie moet inschakelen en wanneer je gewoon ham moet gaan met een leadpijp.

Het is een van die spellen waar zelfs na al die jaren het nog steeds opstarten om alleen maar te starten met de muziek en die vechters in arcade-stijl opnieuw te beleven. Als je het nog nooit hebt gespeeld, mis je een stukje gaminggeschiedenis.