Oké, dus asterix op NES is eigenlijk een side-scrolling beat ze waar je speelt als asterix of obelix (of ruil ertussen als je co-op speelt). Het verhaal is goofy - je buddy alafolix is Lovingick, dus je bent op weg naar Griekenland om hem te helpen, wat op de een of andere manier leidt tot concurrentie op de Olympische Spelen tegen Brutus en Caesar's Goons. Klassieke Asterix -logica.

De gameplay is eenvoudig maar bevredigend - je slaat, springt en pak af en toe willekeurige dingen op om naar Romeinen te gooien. Obelix raakt harder maar beweegt langzamer, terwijl Asterix sneller maar zwakker is. De niveaus zitten vol met kleine details van de strips, zoals wilde zwijnen die rondrennen of die domme Romeinse helmen die wegvliegen als je iemand slaat. Het is niet de diepste jager, maar er is iets vreemds leuk aan het ploegen door golven van legionairs terwijl dogmatix op de achtergrond daalt.

Eerlijke waarschuwing: de moeilijkheid spijkert hard in latere niveaus, vooral wanneer het spel wagens of boogschutters naar je gooit. Toch, als je opgroeide met de strips of gewoon een dwaze, nostalgische vechtpartij wilt, is het een solide tijd. Verwacht gewoon niet dat het je hand vasthoudt.