Oké, dus Asterix on Game Boy is eigenlijk als het spelen door een van die klassieke strippanelen - behalve nu jij bent degene die je in de buurt slaat. Je begint in het Gallische dorp, en meteen is Obelix gewoon zijn gebruikelijke tank-of-a-man zelf, terwijl Asterix de snelle, strategische hits doet. De sprites zijn klein maar vol persoonlijkheid en de muziek? Vreemd pakkend voor een soundtrack van Game Boy.

Eerste niveau gooit je rechtstreeks in de actie - het verbreken van Romeinse soldaten, het gooien van Menhirs (omdat Obelix die natuurlijk draagt) en die kleine gouden laurierkransen verzamelen. De bedieningselementen duren even om eraan te wennen - Sasterix voelt in het begin een beetje glad aan, maar zodra je het ritme ontdekt, is het bevredigend om door vijanden te weven. En ja, er is een Magic Potion Power-up, want wat is een Asterix-game zonder?

Het is niet super diep, maar het heeft die ouderwetse charme waar het plezier in de kleine details is, zoals de manier waarop Romeinen gaan vliegen als je ze precies goed raakt. Als je opgroeide met de strips, grijn je naar de referenties. Zo niet, dan is het nog steeds een solide, dwaze beat-'em-up met veel hart. Verwacht gewoon niet dat Obelix enig zwijn deelt.