Aretha III is een van die Game Boy RPG's die voelt alsof het op tijd verdwaald is geraakt - op een goede manier. Je begint in deze kleine pixelateerde stad en kiest je feest uit een raar specifieke line -up (waarom zijn er drie verschillende magiërs maar slechts één krijger?). De turn-based gevechten zijn in het begin eenvoudig, maar zodra je de tweede kerker hebt geraakt, realiseer je je hoeveel die kleine statboosts er echt toe doen.

Het verhaal heeft die klassieke "gekozen" sfeer, maar er is iets vreemds charmants over hoe serieus het zichzelf neemt. Ja, ja, het lot van de wereld hangt af van de vraag of je je herinnert om voldoende genezende kruiden te kopen voordat je de stad verlaat. En de muziek? Verrassend pakkend voor een game boy -soundtrack - ik neurde soms nog steeds het overworld -thema.

Als je de eerste twee hebt gespeeld, zul je wat terugkerende gezichten zien, maar het is gemakkelijk genoeg om in blind te springen. Verwacht gewoon geen handhold; Die eerste baas zal je verwoesten als je niet een beetje maalt. Het is het soort spel waar je een uur verliest, gewoon in willekeurige grotten dwaalt om te zien wat erin zit.