Oké, dus aretha op game boy - dit is een rare kleine RPG die op de een of andere manier bij je blijft. Op het eerste gezicht heeft het die klassieke top-down pixel-look, maar het magische systeem is wat me heeft aangesloten. Je rekruteert deze partijleden met totaal verschillende spreuken, en de helft van het plezier is uitzoeken wie echt samenwerkt zonder je eigen team per ongeluk in brand te steken.

Het verhaal heeft die old-school charme-vague-profetieën, een vermiste koninklijke erfgenaam, het gebruikelijke-maar het schrijven is verrassend pittig voor een game boy-game. Er is deze ene tovenaar die gewoon iedereen roostert, en ik ben er vrij zeker van dat hij de echte hoofdrolspeler is. Battles zijn turn-based maar snel, en de kerkers? Klassieke doolhofachtige onzin waarbij je absoluut verdwaalt zonder een kaart op je hand te krabbelen.

Het is niet perfect - sommige van de slijpen die slepen - maar als je van retro RPG's met persoonlijkheid bent, heeft deze het. Verwacht gewoon niet dat de vertaling altijd zinvol is.