Disney's Aladdin op SNES is een van die erkende games die daadwerkelijk standhoudt. Je springt, snijdt met je schietitje en ontwijk door de daken van Agrabah - en ja, de animatie is nog steeds soepel als ach. De niveaus voelen alsof ze scènes rechtstreeks uit de film hebben gescheurd, vooral de ontsnapping uit de grot van wonderen.

Wat ik leuk vind, is hoe het platform eigenlijk enige timing vereist - die magische tapijtsecties? Brutaal als je het ritme niet spijkert. En het gooien van appels naar bewakers wordt nooit oud. Het is niet alleen een nostalgie -reis; Het legitieme plezier van de gameplay zelfs nu.

Verwacht gewoon niet dat het een cakewalk is. Sommige van die sprongen zijn pixel-perfect en de uiteindelijke vorm van Jafar is een goede nachtmerrie. Nog steeds een van de betere aanpassingen van Disney-to-Game die er zijn.