Al Unser Jr.'s weg naar de top is een van die SNES -racers uit de jaren 90 die het gevoel heeft dat het veel spannender zou moeten zijn dan het eigenlijk is. Je krijgt een handvol tracks, enkele fatsoenlijke (voor die tijd) automodellen, en die klassieke vroege polygonale look - maar de handling is raar stijf, alsof je banden van beton zijn gemaakt. Ik herinner me dat ik het knipte in het verwachten van zoiets als topuitrusting , alleen om de eerste ronde uit te spoelen van muren omdat de bochten je niet veel waarschuwing geven.

Het is echter niet allemaal slecht. Het schadesysteem is nogal leuk-je auto bekleed langzaam crumple na te veel crashes-en de modus met twee spelers geeft je tenminste iets om om te lachen met een vriend. Ga gewoon niet in het verwacht van diepte. Dit is het soort spel dat je een keer huurt, een middag speelt en vergeet bestaat totdat je het jaren later in een retro -collectie ziet.