Man, aero de acro-bat op SNES is een van die raar charmante platformers die op de een of andere manier stuiteren van de hoofden van vijanden als een echte circusact voelen. Je begint door deze heldere, enigszins chaotische niveaus te bladeren - dacht lussen, trampolines en veel te veel draaiende zaagbladen - terwijl Aero's drijvende sprongen even wennen. Maar als het eenmaal klikt, voelt het aan elkaar in de lucht in de lucht om gaten te wissen, zich vreemd bevredigend.

De niveaus gooien alles naar je: koords, veren die je in de stratosfeer lanceren, en vijanden die eruit zien als afgewezen carnaval -attracties. Het heeft ook die klassieke moeilijkheidsproblemen uit de jaren 90-een paar goedkope sterfgevallen door gevaren buiten het scherm verwachten. Toch is er iets met de cheesy schurkstemmen en de manier waarop Aero als een propeller draait wanneer je de knop ingedrukt houdt die gewoon werkt. Als je van retro -platformers met persoonlijkheid (en een beetje jank) houdt, is dit een tijdcapsule die het waard is om af te stoffen.