Avontuurlijke jongen (of Mao Xian Xiao Zi als je je zin hebt) is een van die Genesis -edelstenen die op de een of andere manier onder de radar vloog. Je speelt als deze kleine kerel in een rode pet die door deze verrassend gedetailleerde niveaus stuitert - denk aan geheime passages verborgen achter watervallen, vijanden die uit het niets opduiken, en die klassieke "wacht, was dat platform er altijd?" Momenten.

Het eerste dat je raakt, is hoe helder alles is - alsof iemand de verzadiging naar Max heeft gedraaid op een 16 -bits palet. De bedieningselementen duren een minuut om eraan te wennen (die springboog is ... bijzonder), maar zodra het klikt, spring je tussen drijvende eilanden en ontwijk je spike -vallen zoals het tweede natuur is.

Wat ik echt graaf, is hoe het een eenvoudige platform combineert met deze rare kleine puzzels. Soms duw je blokken om hogere richels te bereiken, andere keren dat je terugkomt omdat je net een verdachte muur hebt opgemerkt. En de muziek? Pure Sega Cheese vroege jaren 90 op de best mogelijke manier.

Het is niet het moeilijkste spel in de Genesis -bibliotheek, maar er is genoeg uitdaging om je die ene vervelende sprong te laten proberen gedurende twintig minuten achter elkaar. Zeker de moeite waard om de oude console af te stoffen.