Oké, dus een nachtmerrie op Elm Street voor NES is ... een ervaring. Je begint met het rennen van deze raar lege Elm Street, springt over gaten en ontwijkt willekeurige vijanden die uit het niets opduiken. De muziek is verontrustend in die klassieke 8-bits horror manier-zoals iemand een carnaval-deuntje maakte maar het vervolgens door een nachtmerrie-filter heeft geleid.

Freddy ligt ergens op de loer, maar eerst moet je zijn volgelingen en deze bizarre milieugevaren overleven (waarom komt er een gigantische hand uit het riool?). De bedieningselementen duren even om te wennen aan - z voor aanval, x voor sprong - maar zodra het klikt, slingert u dat droommes als een professional. Of tenminste proberen. De moeilijkheid spijkert hard als je niet voorzichtig bent.

Eerlijk gezegd is het janky op die old-school NES-manier, maar er is iets vreemds charmants aan. Verwacht gewoon niet dat het speelt als de moderne horrorspellen die je gewend bent. Dit is pure eind jaren '80 "Wat dachten ze?" energie.