16 Zhang Ma Jiang is een van die old-school Sega Genesis-spellen die aanvoelt als het opgraven van een vergeten schat. Het is rechtstreeks traditionele Mahjong-geen mooie gimmicks, gewoon schoon tegels-matching met die bevredigende klik wanneer je een paar maakt. De bedieningselementen zijn eenvoudig (d-pad en een knop, uiteraard), maar laat je niet voor de gek houden-sommige van de latere lay-outs worden verrassend lastig.

Ik hou ervan hoe het dingen niet te ingewikkeld is. Je hebt je bamboe, cirkels en personages die naar je terugstaren, en het doel is altijd hetzelfde: wissen het bord. Geen timers, geen flitsende power-ups, alleen jij en de tegels. Het is raar ontspannend totdat je een puzzel raakt waar het laatste paar wordt begraven onder drie lagen. Dan is het pure pijn.

Als je ooit Solitaire Mahjong op een computer hebt gespeeld, is dit de 16-bit opa daarvan. Perfect voor snelle sessies als je iets vertrouwds wilt, maar gewoon genoeg boeiend genoeg om je aan het denken te zetten. De muziek heeft ook die klassieke Sega Chiptune -sfeer - eenvoudige lussen, maar ze groeien op je.