Super Uno در SNES در واقع بازی Classic Card است ، اما با آن لایه اضافی جذابیت ژاپنی دهه 90. این قوانین یکسان هستند-ابتدا کارتهای شما را لمس می کنند ، افراد را با پرش و معکوس ضربه می زنند-اما هنر پیکسل به طرز عجیبی رضایت بخش است ، مانند تماشای فن دست کوچک دیجیتال خود در 16 بیتی واضح.

وقتی رنگ خود را انتخاب می کنید ، آن منوی SNES مدرسه قدیمی است ، و مخالفان هوش مصنوعی در واقع یک مبارزه مناسب و معقول را انجام می دهند (اگرچه آنها کاملاً اسپم چهار کارت را می کشند). هفته گذشته آن را روی یک شبیه ساز بازی کرد و به نوعی باعث شد Uno احساس شود ... Cozier؟ همانطور که شما در اطراف یک CRT با دوستان ، فقط بدون استدلال در مورد قوانین خانه ، در اطراف یک CRT قرار دارید.

قطعاً یکی از آن "صبر کنید ، آنها نسخه SNES از این را تهیه کردند؟" بازی هایی که به طرز عجیبی برای یک دور سریع بین عناوین بزرگتر مناسب هستند.