مبارزه Super Tekkyuu! یکی از آن مبارزان SNES است که به نوعی در روز به زیر رادار پرواز کرد ، اما مرد ، این جذابیت عجیب و غریب به آن رسیده است. شما از این شخصیت های کمی بی نظیر انتخاب می کنید-مانند یک بازیکن بیس بال که با خفاش خود می جنگد ، یا این نینجا که در بدترین لحظه های ممکن از راه دور می رود-و پس از آن فقط با شک و تردید 16 بیتی خالص و آشفته است.

کنترل ها یک دقیقه طول می کشد تا کلیک کنید ، به خصوص اگر از مبارزان صاف تر مانند Street Fighter II استفاده می کنید. اما هنگامی که زمان آن را برای آن حرکات ویژه اغراق آمیز پایین می آورید (انیمیشن های Fireball به بهترین شکل مسخره هستند) ، این یک دکمه کوچک و رضایت بخش با استراتژی کافی می شود تا شما را از هرزنامه خود بارها و بارها دور نگه دارد.

از نظر گرافیکی ، آن را روشن و بلند است ، با این اسپری های پرشور که به نوعی باعث می شود هر پانچ احساس سنگین تر از آنچه را که باید احساس کند. موسیقی؟ آهنگ های مصنوعی پنیر که روزها در سر شما گیر می کنند. این متعادل ترین جنگنده در آنجا نیست ، اما چیزی در مورد انرژی پرشور آن وجود دارد که باعث می شود به طرز عجیبی قابل پخش باشد. قطعاً اگر وارد بازی های جنگی در دهه 90 شوید ، یک گوهر پنهان است.