Super Solitaire در SNES دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد-بازی با کارت کلاسیک با آن جذابیت 16 بیتی شیرین است. شما ده ها راه مختلف برای بازی دارید ، از Klondike تا Pyramid ، و کارت های پیکسل در واقع احساس می کنند که تلنگر می زنند. من فکر کردم که این یک بندر تنبل خواهد بود ، اما کنترل ها به طرز عجیبی با یک D-Pad رضایت بخش هستند ، و موسیقی این حلقه synth سرد است که باعث نمی شود شما بخواهید بعد از پنج دقیقه تلویزیون خود را بی صدا کنید.

اولین باری که آن را بوت کردم ، مستقیماً به حالت استاندارد Klondike رفتم - عادت های قدیمی - اما نوع عنکبوت بعداً مرا قلاب کرد. چیزی در مورد انباشت آن کارتهای مجازی درست احساس می شود. نسخه های اروپایی گزینه های زبان دارد ، اما صادقانه ، شما فقط به هر حال به لباس های کارت خیره می شوید. این نوع بازی ای است که شما با یک زانو در ساعت 11 شب روی نیمکت بازی می کنید وقتی که در حال تماشای چیز دیگری هستید.