این بازی SNES Spider-Man اساساً یک نامه عاشقانه به سریال های انیمیشن دهه 90 است-سبک هنری ، همان خطوط صوتی پنیر ، حتی همان آهنگ تم در سر شما گیر می کند. شما در نیویورک می چرخید (خوب ، به همان اندازه که SNE ها می توانند در آن زمان به عقب برآیند) ، دچار مشت زدن به اراذل و اوباش می شوند و پرتابه های عجیب و غریب شناور را گول می زنند. کنترل ها یک ثانیه را برای عادت کردن به دست می آورند-در ابتدا از راه رفتن ، کمی سفت و سخت است ، اما هنگامی که زمان بندی وب را میخکوب می کنید ، به طرز عجیبی رضایت بخش است.

دعوا ترکیبی از ترکیبات اساسی و استفاده از شبکه های شما برای به دام انداختن دشمنان است ، اگرچه برخی از نبردهای رئیس فقط ناعادلانه هستند مگر اینکه شما الگوهای آنها را به خاطر بسپارید. با این حال ، با شنیدن صدای صدای کارتونی فریاد می زنند "Synes-Sense Syingling!" هرگز پیر نمی شود. اگر با نمایش بزرگ شده اید ، دلتنگی خالص است. اگر نه ... خوب ، هنوز هم با برخی از جذابیت های شوخی ، یک ضرب و شتم محکم است.