Solstice On NES یکی از آن دسته از پلاکرهای پازل عجیب و غریب است که به شما می چسبد. شما به عنوان شاگرد جادوگر بازی می کنید که سعی در نجات یک شاهزاده خانم ربوده شده است ، اما داستان را فراموش کنید - آنچه شما واقعاً شما را به خود جلب می کند ، نمای ایزومتریک است و روشی که هر اتاق مانند یک تیزر کوچک مغز احساس می کند. در ابتدا ، این فقط پرش از چاله ها و بلوک های فشار است ، اما بعد متوجه می شوید که نیمی از طبقه ها جعلی هستند ، کلیدها از راه دور دور می شوند و ناگهان شما مانند یک دیوانه یادداشت ها را نوشتید.

این موسیقی این پرشکوه سنگین و سنگین را به خود اختصاص داده است که به نوعی باعث می شود پنج بار پشت سر هم در همان گودال سقوط کند. و بله ، کنترل ها عادت می کنند - پریدن در زاویه های بازی های ایزومتریک هرگز دقیقاً صاف نبوده است - اما پس از کلیک ، چیزی رضایت بخش است که به آرامی از اسرار هر اتاق پرده برداری می کند. اگر Equinox را در SNES (دنباله آن) بازی کرده اید ، این سبک را می شناسید ، اما Solstice جذابیت خود را دارد.