NES'teki Gündönümü, size yapışan garip, karamsar bulmaca platformlarından biridir. Kaçırılan bir prensesi kurtarmaya çalışan bir sihirbazın çırağı olarak oynuyorsunuz, ancak hikayeyi unutuyorsunuz - gerçekten sizi yakalayan, her odanın küçük bir beyin teaser gibi hissettiği izometrik manzara. İlk başta, sadece çukurların üzerinden atlıyor ve blokları itiyor, ancak daha sonra katların yarısının sahte olduğunu, anahtarların ışınlandığını ve aniden bir deli gibi notları karaladığınızı fark ediyorsunuz.

Müzik, bir şekilde aynı çukura düşmeyi arkadan beş kez aynı çukura düşmesini sağlayan bu ürkütücü, synth-ağır havaya sahip. Ve evet, kontroller alışmak için biraz zaman alıyor - izometrik oyunlardaki açılarda atlamak asla tam olarak pürüzsüz değildi - ancak tıkladıktan sonra, her odanın sırlarını yavaşça çözmekten tatmin edici bir şey var. SNES'de (devam filmi) Equinox oynadıysanız, stili tanıyacaksınız, ancak Solstice'in kendi janky cazibesi var.