پرجمعیت در SNES یکی از آن بازی هایی است که شما مانند یک تهدید مطلق - به بهترین شکل ممکن احساس می کنید. شما به عنوان یک خدای با یک پیروان واحد شروع می کنید که به این منظره وحشی و ناهموار می چسبد و از آنجا همه چیز در مورد رنگ آمیزی ، گسترش و خرد کردن نمازگزاران خدای رقیب خود است. زمین سلاح شما است: تپه های مسطح ، بنابراین مردم شما می توانند بسازند ، سپس با پایین آوردن زمین در زیر آنها دشمنان را غرق می کنند یا یک آتشفشان درست در حیاط خلوت خود فوران می کنند. این جنگ کوچک الهی در بهترین حالت است.

اگر شما به آنها فضا بدهید ، پیروان شما ضرب می شوند و به محض اینکه به اندازه کافی پیدا کردید ، می توانید یکی را به یک قهرمان تبدیل کنید-این غیرت بافته شده مستقیم به قلمرو دشمن راه می رود و همه چیز را در چشم می سوزاند. گرفتن؟ اگر او می میرد ، شما به یک مربع برگشتید. خدای دیگر همین کار را انجام می دهد ، بنابراین این یک مسابقه است که ببینیم چه کسی می تواند ابتدا تمدن دیگران را خراب کند. هیچ چیز رضایت از طغیان کل نقشه و تماشای روستاهای دشت دشمن را از بین نمی برد. فقط بیش از حد ناخوشایند نشوید - آنها می توانند این کار را به شما انجام دهند.

این هرج و مرج ، استراتژیک و به طرز عجیبی اعتیاد آور است که به محض اینکه تعطیل کردن جهان به خواست خود را گرفتید ، اعتیاد آور است.