مرد چمن زن در SNES یکی از آن کراوات فیلم های اوایل دهه 90 است که همه چیز را به دیوار پرتاب می کند تا ببیند چه چیزی می چسبد. شما با این بخش عجیب و غریب از بالا به پایین شروع می کنید که در آن دانشمندان را گول می زنید (چرا؟) ، سپس ناگهان با تشخیص ضربه وحشتناک به یک پلتفرم پیمایش جانبی منتقل می شود. گرافیک این ترکیب سورئال از چهره های دیجیتالی و اسپریت های بلوک است که به نوعی حس کمتری نسبت به طرح فیلم دارند.

یک بخش VR اول شخص نیز وجود دارد ، که احتمالاً در سال 1993 ذهنیت داشت اما اکنون فقط به نظر می رسد که یک صفحه نمایش اشتباه شده است. صادقانه بگویم ، نیمی از سرگرم کننده این است که چند ژانری را که در یک کارتریج قرار گرفته اند ، می بینند - مانند توسعه دهندگان نمی توانند تصمیم بگیرند که چه نوع بازی ای را می خواهند انجام دهند. من منتظر یک سطح مسابقه بودم که در آن حیاط کسی را به هم می زنید.

خوب نیست ، اما چیز عجیب و غریب در مورد اینکه چقدر جاه طلب و کثیف است وجود دارد. اگر می توانید جلوه های صوتی فریاد را نادیده بگیرید ، موسیقی متن فیلم در واقع بسیار مناسب است.