خوب ، بنابراین جاده آل Unser جونیور به بالای SNES یکی از آن بازی های مسابقه ای در مدرسه قدیمی است که احساس می کند در تلاش است جدی باشد اما در نهایت به بهترین وجهی مسخره است. شما این اتومبیل های کوچک جعبه ای را دارید که به نوعی احساس لاغر و خیلی سریع می کنند - مانند شما یا به سختی می توانید نوبت ها را گول بزنید یا ناگهان ماهیگیری را به درون چمن می زنید.

اما آهنگ ها با قاطعیت متنوع هستند. برخی از آنها محکم و پیچ خورده هستند ، برخی دیگر سرعت های گسترده ای باز که در آن می توانید آن را کف کنید (تا زمانی که به ناچار یک دیوار را بچسبانید). رانندگان AI؟ آنها پرخاشگر هستند. مانند ، "بدون هیچ دلیلی به شما بپیچید" پرخاشگر. شما نیمی از مسابقه را صرف تلاش برای چرخش از مزخرف آنها نمی کنید.

این در اوایل دهه 90 مسابقه ای است - کنترل های ساده ، بدون کمک فانتزی ، فقط شما با فیزیک کشتی می گیرید. دروغ نمی گویم ، چند مسابقه طول می کشد تا از آن آویزان شوید ، اما پس از انجام این کار ، چیزی رضایت بخش در مورد ناخن زدن یک دامان تمیز وجود دارد. فقط انتظار واقع گرایی در سطح توریسم را نداشته باشید.

اگر با یک هرج و مرج در حال مسابقه یکپارچهسازی با سیستمعامل هستید ، این ارزش چند دور دارد.