Tamam, GBA'da çok açık olmayan, temelde 2000'lerin başlarındaki Nickelodeon Show'un bir bölümünde oynamak gibi - ancak daha garip kafeterya kararları ve şüpheli moda seçimleri ile. Sen adlie, kendini utandırmamaya çalışan sürekli çılgınca genç (bununla iyi şanslar).

İlk fark edeceğiniz şey? Pixel Art Nostaljik vibe çiviler - kilitliler dolaplara benziyor, okul kabadayının saçma bir saç kesimi var ve evet, muhtemelen en az bir kez koridordaki kendi ayaklarınızın üzerinden geçeceksiniz. Oyun mini oyunlar ve diyalog seçimlerinin bir karışımı: Serin çocuklarla oturuyor musunuz ve her yerde öğle yemeği dökme riskini mi yoksa çalışılıyormuş gibi yapıyor mu? (Spoiler: İkisi de geri tepme.)

Birisi bir tamagotchi ile görsel bir romanı ezmiş gibi, o kadar da çekici ama büyüleyici GBA enerjisi var. Yalan söylemeyecek, bazı ritim mini oyunları acımasızdır, ancak aşkınızın önündeki gitarda sefil bir şekilde başarısız olmak garip bir şekilde otantik hissediyor. Ortaokulun saçını pikselli bir öfkenin bir tarafı ile yeniden yaşamak istediyseniz, işte şansınız.