Tamam, Toy Story 2: Buzz Lightyear, N64'teki Kurtarma için temelde filme bir aşk mektubu, ancak sandıklara atlamak ve beklediğinizden daha fazla pizza jetonu toplamak. Buzz (açıkçası) olarak oynuyorsunuz, Andy'nin odasında, havaalanının ve hatta Al'ın oyuncak ahırında koşuyorsunuz-oyuncak büyüklüğünüzde tüm bu yerler çok büyük hissediyor. Kontroller bugünün standartlarına göre biraz serttir, ancak alıştıktan sonra, yaylara sıçramak ve oyuncak dinozorlardan kaçmak garip bir şekilde tatmin edicidir.

Arka bahçedeki trafik konilerini gizlice gizlediğiniz bir seviye var ve müzik tam olarak tekmeliyor - nostalji. Platformların bir kısmı Janky olabilir (size bakıyorum, Al'ın Oyuncak Ahır Rafters), ancak cazibe tamamen telafi ediyor. Ayrıca, bu küçük astronot jetonlarını toplamak bonus seviyelerini açar, bu da% 100 tamamlanıyorsanız hoş bir dokunuştur.

Şimdiye kadarki en derin oyun değil, ama oyuncak hikayesi ile büyüdüyseniz, 1999'a geri adım atmak gibi.