Dostum, Genesis'teki Süper Shinobi, oynamaya başladığınız ikinci sırada hissettiren oyunlardan biri. Bu ninja olarak katil bir kırmızı kafa bandı ile atlıyorsunuz, aslında ağırlıklı bir kılıçla düşmanları kesiyor - o floaty saçmalıklarından hiçbiri. Birinci seviye sizi aksiyona atar: Shurikens uçuyor, çatıdan size sıçrayan adamlar ve bir şekilde daha hızlı hareket ettiren bu garip akılda kalıcı synth film müziği.

Sevdiğim, kontrollerin ne kadar sıkı olduğu. Temel atlama ve eğik çizgi aldınız, ama sonra alışmak için bir dakika süren bu tatmin edici duvar atlama hareketi var (itiraf etmek istediğimden daha fazla sivri uçlu). Ve patronlar? Sadece düğme ezmesi yerine sizi düşündüren büyük, ekran dolduran canavarlar. Birinci seviyenin helikopter mücadelesi hala bana geri dönüşler veriyor.

Hepsi mükemmel değil - daha sonraki seviyelerden bazıları düşman spam ile acımasızlaşıyor - ama kusursuz bir koşuyu çivilediğinizde, vuruş yapmadan ninjalardan dilimlediğinizde, inanılmaz hissettiriyor. Bu, doğru miktarda meydan okuma ile 16 bitlik zirve eylemidir.