GBA'daki Space Channel 5 temelde bir disko partisi bir Sci-Fi B-filmine çarparsa ne olur-ve bunu en iyi şekilde kastediyorum. Uzaylı istilacıları dans ederek evreni kurtaran bu gülünç derecede karizmatik uzay muhabiri olan Ulala olarak oynuyorsunuz. İlk on dakika? En iyi şekilde saf kaos. Ulala pembe uzay takımına dikerken, "Yukarı! Aşağı! Sol! Chu!" Bir çeşit galaksiler arası aerobik eğitmeni gibi.

Piksel sanatı bir şekilde her şeyi daha da çekici hale getiriyor - Cumartesi sabahı bir karikatürü hayal edin, ancak daha fazla caz eliyle. Ve evet, ritim mekaniği ilk başta basittir, ancak daha sonra uzaylılar eğri toplar atmaya başlar (kelimenin tam anlamıyla, bazıları lazerleri ortada vurur). Çok fazla karışıklık ve Ulala ışıltılı bir utanç yığınına zapted. Baskı yok.

Dreamcast orijinalini oynadıysanız, şaşırtıcı derecede sağlam bir el versiyonu - tam ses oyunculuğunu beklemeyin. Ama yeniysen? Birisi 70'lerin funk'ın özünü küçük bir kartuşa damıtmış gibi. Hemen seveceksiniz ya da bir dans-kapalı kalamarda neden kaybettiğinizi sorgulayarak uzaklaşacaksınız. Her iki durumda da, bu bir vibe.