Snes'teki Simcity, sizi küçük bir tanrı gibi hissettiren oyunlardan biridir - şehriniz kaçınılmaz olarak ateşe veya ayaklanmaların patlak vermesine kadar polis karakollarına düştüğünüz için. Boş bir ızgara ve sıkı bir bütçeyle başlıyorsunuz, insanların aslında hareket ettirirken dua ederken bölgeleri aşağı çekiyor. Bir kasırga şehir merkezinizin yarısını ilk kez silerek, "Peki, bu benim öğleden sonra gittim" gibi ekrana bakacaksınız.

Piksel sanatı bir şekilde enerji santrallerini ve trafik sıkışıklığını garip bir şekilde büyüleyici hale getiriyor ve küçük ev kümelerinin gökdelenlere dönüşmesini izlemekten tatmin edici bir şey var - önce kendinizi iflas etmediğiniz için. SNES versiyonu, bu garip bir şekilde ürperti filmine de sahip, bu da neredeyse tek bir itfaiye departmanı oluşturmayı unuttuğunuzu fark etmenin stresini telafi ediyor. Neredeyse.

Şehir planlamasının temelde sadece bunu yapmak istiyormuş gibi davranırken felaketleri hokkabazlık olduğunu öğrenmenin en iyi yolu.