NES'teki Shadowgate, gerçekten ürpertici bir kalede sıkışıp kaldığınızı hissettiren, giderek daha saçma yollarla ölmemeye çalışan oyunlardan biridir. Tozlu odaların, hafif meşalelerin etrafına dürtüyorsunuz (ya da hemen pişman olmayı ve hemen pişman olmayı) ve "oh, bu mantıklı" ile "Bekle, bunu nasıl çözmem gerekiyordu?"

Atmosfer kalın - boyanan salonlar, ürkütücü müzik ve ölüm her yanlış hareketin arkasında gizleniyor. Bir dakika bir duvara bir bilmeceyi deşifre ediyorsun, bir sonraki canavar tarafından yeniliyorsunuz çünkü yanlış kapıyı açtınız. Kurtarma Devletleri burada arkadaşınızdır.

Eski okul macera oyunları en affedici, ama çok uzun süre baktıktan sonra bir bulmacayı kırmak için garip bir şekilde tatmin edici bir şey var. En az bir kez bir yol izlemeye danışırsanız şaşırmayın.