Game Boy'daki füze komutu, cebinizde klasik arcade paniğidir - savunmak için altı şehriniz var ve füzeler yağmaya devam ediyor. İlk başta basit görünüyor: Karşı fizilleri başlatmak için dokunun, vurmadan önce eşyaları havaya uçurun. Ama sonra ekran doluyor, parmaklarınız seğiriyor ve aniden pikselli patlamalar üzerinde terliyorsunuz.

Kontroller basittir (D-pad imleci, ateşleri hareket ettirir), ancak kaos hızlı bir şekilde yükselir. Bombalar daha küçük savaş başlıklarına bölünür, uydular sürpriz saldırılar düşürür ve füzeler kapandıkça uğursuz bip asla daha az stresli değildir. Farkına gelene kadar ilk şehri çok erken kaybetmeye devam ettim - öncelik vermelisin. Bazen bir kişinin gitmesine izin vermek üç tane daha kurtarır.

Hala aynı 80'lerin arcade vibe, o tıknaz Game Boy kontrastıyla küçülüyor. Film müziğinin temelde sadece acil bipleri, dürüstçe gerginliğe katkıda bulunuyor. Eski okul skoru kovalayanları kazarsanız veya sadece her şeyin molozdan önce ne kadar sürebileceğini görmek istiyorsanız, bu sağlam bir zaman kapsülüdür.