Banjo-Kazooie, kişiliği önyüklediğiniz ikinci sıradan sızan N64 oyunlarından biridir. Banjo, sırt çantasıyla bir soğuk ayı ve küstah kuş arkadaşı Kazooie olarak oynuyorsunuz - temelde tüm konuşmayı (ve alaycılığın çoğunu) yapıyor. Her şey Gruntilda ile başlıyor, bu komik bir şekilde boşuna, Banjo'nun kız kardeşini kaçırıyor çünkü ... peki, görünüşünü kıskanıyor mu? Klasik kötü adam mantığı.

Dünyalar bu garip, renkli oyun alanları - toplardan vurulduğunuz bir korsan koy gibi veya dev bir sandcastle'da dolaştığınız bir çöl seviyesi. İlk başta, sadece atlayıp gagalıyorsunuz, ama sonra Kazooie "Wonderwing" (temelde tüylerle yenilmezlik) gibi yeni hareketler öğrenmeye başlıyor ve aniden "Ohhh, bu garip çıkıntının için olduğu gibi" gibi önceki alanlarda geri çekiliyorsunuz.

Aptal şakaların (Gruntilda'nın kafiyeli alay hareketleri saçma) ve şaşırtıcı derecede sıkı platform karışımının mükemmel bir karışımı var. Müzik de cehennem gibi akılda kalıcı - ana temayı kafanızdan çıkarma şansı. Bunu gün içinde kaçırdıysanız, çoğu N64 oyunundan çok daha iyi.