Ooit door oude SNES -karren gegraven en strompelden op iets vreemds charmants? Dat is Zakuro geen aji voor jou-geen grote hype, alleen dit rustige kleine puzzel-avontuur met een sfeer die ik niet helemaal kan schudden. De Pixel Art heeft die warme, ietwat ruwe 16-bit look en de muziek? Alle plinky melodieën die in je hoofd steken nadat je het hebt uitgeschakeld.

Je begint rond te dwalen door deze surrealistische kleine steden waar iedereen praat in raadsels, en de helft van de puzzels omvat het ruilen van willekeurige items zoals een soort low-stakes vlooienmarktshustle. In het begin bleef ik gevechten of platformen verwachten, maar nee - het gaat erom om uit te zoeken wat te doen met die rare sleutel of waarom de visser je aas niet zal nemen. Voelt als een point-and-click game maar met SNES-controller krampen.

Eerlijk gezegd is het janky op plaatsen (veel geluk met de maanlogica op Puzzle Three), maar er is iets aan het ongebruikelijke ritme waardoor je het wilt doorzien. Als je een zwak hebt voor obscure retro -eigenaardigheden, is dit een stemming.