Oké, dus Z Kai: Chuga Kueitango 1132 is een van die rare, obscure game boytitels die op de een of andere manier die perfecte mix van "Wat ben ik zelfs speel?" en "Waarom kan ik dit niet neerleggen?" De Pixel Art heeft die korrelige charme van eind jaren 90-zoals iemand koffie op een samurai-manga morste en er een spel van maakte.

Je begint met deze cryptische intro (geen handholding hier) en plotseling jongleer je met turn-based gevechten met deze kleine puzzelachtige fasen. In het begin bleef ik verliezen omdat ik me niet wist dat de afstand zo belangrijk was als aanvalstiming. Pro-tip: niet alleen knop-mash. De muziek is ook allemaal chiptune knallers - Kinda zoals een arcade -kast leerde de Shamisen spelen.

Het is absoluut niet voor iedereen, maar als je een zwak hebt voor games die je aan het scherm laten knijpen en mompelen "Wacht, hoe werkt deze monteur weer?", Dit is een rare tijdcapsule die het waard is om open te kraken.