Als je opgroeide met de vroege jaren 2000 yu-gi-oh! Craze, deze Game Boy -versie slaat precies in de nostalgie. De pixelated sprites, de dikke geluidseffecten wanneer je blauwe ogen oproept-het is allemaal hier, net zoals je je herinnert.

In het begin voelt het dekopbouw een beetje overweldigend (waarom zijn er zoveel normale monsters?), Maar als je eenmaal in een ritme komt, wordt een valgat op het perfecte moment om nooit oud te worden. De AI is niet te brutaal, dus je kunt daadwerkelijk experimenteren met rare combo's in plaats van alleen meta -decks te kopiëren.

Duelleren tegen Joey of Kaiba met hun kenmerkende kaarten is leuk, hoewel veel geluk niet kreunen wanneer Yugi TopDecks Exodia voor de derde keer. De muziek is ook verrassend pakkend voor een gameboy -titel - dat slagthema komt nog steeds vast in mijn hoofd.

Het is ruw rond de randen volgens de normen van vandaag, maar als je de eenvoudigere dagen mist van het neerhalen van een opgeroepen schedel en het een strategie noemt, is deze het waard om op te schieten.