Als je ooit eerder een YS -game hebt gespeeld, weet je de oefening - Adol's zwaardschommelingen voelen zwaar aan, vijanden staan niet zomaar te wachten om geraakt te worden en de muziek slaat. Mask of the Sun on SNES is niet anders, hoewel het deze rare, bijna dromerige sfeer heeft in vergelijking met de anderen. Je hackt nog steeds door monsters op die bevredigende top-down manier, maar de wereld voelt groter, met steden vol met NPC's die eigenlijk dingen te zeggen hebben dan "Go Kill Ratten".

Ik zal niet liegen, de vertaling is een beetje ruw op plekken (klassieke RPG -dingen uit de jaren 90), maar het verhaal heeft deze coole mix van oude vloeken en politieke intriges die je vooruit houdt. En de kerkers? Ze zijn precies het juiste soort doolhofachtig-genoeg conflicteren om je aan het denken te zetten, maar niet zo brutaal dat je kaarten op grafiek papier tekent.

Het is niet het mooiste YS -spel, maar er is iets met de SNES's dikke sprites en humeurige kleuren die werken. Als je van RPG's houdt die je hand niet vasthouden, is deze de moeite waard om de cartridge af te stoffen.