Als je de eerste twee YS- spellen hebt gespeeld, gooien Wanderers van YS je in het begin misschien af-het gooit het top-down zicht weg voor side-scrolling-actie, wat een gedurfde beweging terug was. Je speelt als adol, zwaard in de hand, hackt door monsters in een mix van platformen en gevechten die veel meer hands-on aanvoelt dan de eerdere inzendingen.

De Sega Genesis -versie heeft deze dikke, bevredigende zwaardschommeling en de muziek (oh man, de muziek) houdt nog steeds stand met die knapperige FM -synth -tracks. Het verhaal is eenvoudig - Adol keert terug naar zijn geboortestad, vindt het in beleg, en ja, je kent de oefening - maar het echte plezier is in de verkenning. Verborgen grotten, rare bazen en versnellingsupgrades houden dingen in een goed tempo in beweging.

Het is niet de diepste RPG die er is, maar er is iets aan de manier waarop het eenvoudig gevecht combineert met net genoeg geheimen om te ontdekken waardoor het blijft plakken. Als je van retro-actie-RPG's houdt, is deze een paar uur van je tijd waard.