Oké, dus Yoshi's verhaal 2 op SNES is eigenlijk een grote, gelukkige dosis nostalgie gewikkeld in pastelkleuren. Herinner je je die goofy flutter sprong van het origineel? Nog steeds hier. De manier waarop Yoshi's tong uitsnijdt om fruit te pakken? Ja, nog steeds raar bevredigend. Het eerste niveau gooit je er recht in - Bright, Bouncy en boordevol die kleine verborgen hoekjes waardoor je je afvraagt of je iets hebt gemist.

Het gaat echter niet alleen om links naar rechts rennen. Sommige fasen hebben deze stiekeme puzzels waarbij je eieren in de juiste hoek moet gooien of een sprong gewoon zo moet doen. En de muziek? Vrolijk op die ietwat ongebruikelijke manier, alleen Yoshi -games trekken uit. Ik zweer het, de melodie van het jungle -niveau blijft dagenlang in mijn hoofd vastzitten.

Als je de eerste speelde, voelt dit alsof je in een favoriet paar oude sneakers glijdt - comfortabel, bekend, maar met net genoeg nieuwe eigenaardigheden om het interessant te houden. Zelfs als je dat niet deed, is het moeilijk om niet te grijnzen als een hele ploeg Yoshis op het scherm waggelen. Laat de schattigheid je niet voor de gek houden - sommige van die latere niveaus worden stiekem taai.