X Zone op SNES is een van die spellen die voelt alsof het is ontworpen om je op de best mogelijke manier te straffen. Je begint te denken dat het gewoon een andere platformer is - over spikes jumpes, het ontwijken van vijanden - maar dan begint het scherm automatisch te scrollen , en plotseling timing je elke beweging zoals je leven ervan afhangt. (Spoiler: het doet het nogal.)

De Pixel Art houdt verrassend goed stand, vooral de baasontwerpen - sommige nemen de helft van het scherm op en je zult de eerste paar seconden doorbrengen met ze alleen maar staren voordat je je realiseert dat je waarschijnlijk, niet moet sterven, niet sterven . De muziek heeft ook die klassieke SNES -sfeer, alle pittige synths en urgentie.

Het is echter niet alleen hersenloos rennen. Sommige niveaus gooien deze rare puzzelachtige secties in waar je schakelaars omdraait of wacht op platforms om uit te lijnen, en de helft van de tijd die ik heb verknald omdat ik in paniek raakte. Toch, wanneer je eindelijk een niveau verslaan na 20 pogingen, voelt het stom bevredigend. Absoluut een spel waardoor je elke overwinning verdient.

Als je een zwak hebt voor moeilijkheidsgraad uit de jaren 90 of gewoon wilt zien wat SNES echt zou kunnen doen, is deze de moeite waard om de oude console af te stoffen.