Wrath of the Black Manta is een van die NES-actie-platformers die een beetje ruw aan de randen aanvoelt maar zijn eigen rare charme heeft. Je speelt als een ninja - nou ja, technisch gezien een "manta", wat dat betekent - gooit shurikens en bladert door niveaus gevuld met vijanden die gewoon graag respawnen zodra je je de rug toekeert.

De bedieningselementen zijn stijf volgens de normen van vandaag, en sommige sprongen voelen alsof ze pixel-perfecte timing nodig hebben, maar er is iets bevredigend aan het wissen van een scherm van slechteriken met een goed geplaatste worp. De muziek heeft die klassieke synth-sfeer uit de late 80s, en de bazen zijn het soort belachelijk waar je twee keer met je maat vecht, gewoon omdat waarom niet?

Het is niet het beste ninja -spel op de NES, maar als je met een beetje Jank van retro -games houdt, heeft het zijn momenten.