Oké, dus de Wereldbeker -spits (of elite voetbal als je niet in Japan bent) is een van die boysportspellen uit de vroege jaren 90 die op de een of andere manier zowel janky als raar charmant aanvoelt. Je hebt je basistop-down voetbalactie-pass, shoot, tackle-maar de bedieningselementen zijn even wennen. In het begin bleef ik per ongeluk de bal rechtstreeks naar het andere team opstarten omdat het overlijden is ... laten we zeggen "onvoorspelbaar".

De pixelateerde spelers zijn klein, dus je zult veel knijpen om de bal te volgen, en de AI is niet bepaald geniaal niveau. Maar als je het eenmaal onder de knie hebt, is er iets bevredigend om een last-minute doelpunt te halen met dat knapperige Game Boy-geluidseffect. Verwacht gewoon geen realisme op FIFA-niveau-dit is pure arcade-chaos.

Leuk weetje: de Japanse versie heeft iets verschillende teamnamen en een veel intenser titelscherm. Dat is echter voor verschillen.