Wizardry Gaiden on Game Boy is een van die old-school kerker crawlers die op de een of andere manier door donkere gangen raar bevredigend aanvoelen. Je begint met het oprollen van een feestje - ik ga altijd zwaar op magiërs omdat, nou ja, vuurballen - en dan is het recht in het diepe: flikkerende fakkels, willekeurige ontmoetingen met dingen die je zeker willen opeten, en die klassieke "Oh god waar is de trap" paniek wanneer je gezondheid laag wordt.

De vertaalpatch maakt het speelbaar, maar verwacht niet Shakespeare - het heeft die charmant janky "we hebben dit in alle caps getypt" sfeer van vroege RPG's. De simpele, maar heeft de persoonlijkheid van de Pixel Art, vooral als er een kabeltoener uitziend naar je lungt vanuit de schaduwen. Pro -tip: opslaan vaak. Zoals, obsessief . Die dungeon -lay -outs rommelen niet rond.

Het is niet voor iedereen, maar als je de dagen mist dat RPG's je tanden schoppen en je het leuk maakte, is dit een solide tijdcapsule. Houd gewoon een walkthrough bij de hand voor de cryptische stukjes.