Warrior van Rome is een van die old-school Sega Genesis-spellen waardoor je je een Romeinse generaal voelt zonder je in spreadsheets te verdrinken. Je begint met het leiden van een kleine groep soldaten - meestal alleen jongens met speren - en plotseling jongleer je met formaties, flankerende manoeuvres en of je de lijn moet opladen of vasthouden. De pixelateerde gevechten zijn op de beste manier chaotisch, met pijlen vliegen en cavalerie in infanterie.

Wat me verbaasde, was hoeveel het terrein ertoe doet. Die kleine rivierovergang? Ja, het zal je dag verwoesten als je er niet omheen plant. En de vijandelijke AI is niet alleen hersenloos - ze zullen eigenlijk proberen je te overtreffen. De bedieningselementen duren even om aan te wennen (dit is tenslotte een strategiespel uit de jaren 90), maar zodra het klikt, schreeuw je tegen je troepen als een echte keizer. Verwacht gewoon geen diepte op oorlogsniveau-het gaat meer over snelle, rommelige gevechten waar één verkeerde beweging betekent dat je hele linkerflank instort.

Als je nostalgie hebt voor het tijdperk of gewoon een strategiespel wilt dat dingen niet te ingewikkeld is, is dit een solide keuze. Alleen al de muziek - alle trompetten en drumbeats - zullen je pompen voor verovering.