Man, WWF WrestleMania - Het arcadespel op SNES is pure 90s worstelende chaos - op de best mogelijke manier. Je kiest je favoriete worstelaar (ik ging altijd met Undertaker omdat, nou ja, hij is de freaking Undertaker), en plotseling gooi je overdreven stoten die tegenstanders over de ring vliegen als Ragdolls. De bewegingen zijn belachelijk - de atoombeenval van Hulk Hogan heeft deze rare zwevende animatie die nooit oud wordt.

Het is niet bepaald een technische sim-meer als een knop-stoppelende arcade-vechters met WWE-supersterren. De graphics zijn helder en cartoonachtig en de geluidseffecten zijn hilarisch overdreven (die "wham" als je een grote hit landt, is iconisch). Spelen tegen een vriend is waar het schijnt - niets beats spamt Bret Hart's elleboogdruppel terwijl je buddy naar je schreeuwt omdat je goedkoop bent.

Single-Player wordt snel repetitief, maar voor Quick Couch Multiplayer Mayhem? Houdt nog steeds stand. Verwacht gewoon geen diepe strategie - dit is puur, dom plezier met een kant van nostalgie.